เพลงรักชาวเล

...

วันนี้เพิ่งได้ดูโฆษณาบะหมี่สำเร็จรูปไวไวควิกตัวใหม่ ที่ทำเลียนแบบหนังจีนโบราณแนวร้องเพลงงิ้วๆ ทำให้ผมนึกถึงป๊ากับแม่ ป๊ากับแม่เคยเล่าให้ฟัง ว่าสมัยที่ทั้งคู่จีบกัน ก่อนจะแต่งงานกัน ก็พากันไปดูหนังจีนเรื่องนี้แหละ ชื่อเรื่องประมาณว่า "เพลงรักชาวเล" หรืออะไรสักอย่าง ผมจำชื่อไทยของมันไม่ได้ ในยุคเดียวกันนั้น คาดว่าคงจะมีหนังเพลงออกมาฉายกันเยอะมาก ทั้งหนังฝรั่งจากฮอลลีวู้ด และหนังจีนจากชอว์บราเดอร์ อย่าง The Sound of Music และ South Pacific หนังจีนแนวร้องเพลงแบบนี้อีกเรื่อง ก็คือเรื่อง "ม่านประเพณี" กลับมาที่หนังจีนเพลงรักชาวเลเรื่องนี้ดีกว่า มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับหนุ่มสาวในหมู่บ้านชาวประมง ร้องเพลงจีบกันทั้งเรื่อง เขาร้องว่า "เฮ่..... ช้องแช้งช้องแช้ง อะไรสักอย่าง ฟังไม่รู้เรื่อง แล้วก็ปิดท้ายด้วย... เฮ้..." ลากเสียงยาวๆ ผมจำท่วงทำนองของเพลงได้แม่นยำ เพราะเคยดูเมื่อมันถูกนำมาฉายทางทีวี ทางช่อง 7 ตอนเย็นๆ วันเสาร์และอาทิตย์ เมื่อสิบกว่าปีก่อน ช่อง 7 นำหนังชอว์บราเดอร์เก่าๆ มาฉายต่อเนื่องกันตอนเย็นวันเสาร์อาทิตย์ นานเป็นปีๆ วันนั้นเลยได้ดูหนังเรื่องนี้กับแม่ แม่ดูหนังเรื่องนี้ไปพลาง ก็เล่าความหลังให้ฟังไปพลาง ว่ารู้จักกับป๊าเพราะไปเรียนภาษาจีนด้วยกัน ครูสอนภาษาจีนที่แม่เรียกเขาว่า "อาซิงแซ" จับคู่ให้แม่กับป๊าจีบกัน แล้วทั้งคู่ก็จีบกัน แค่นี้แหละ ง่ายๆ แค่นี้เอง คนสมัยก่อนคงไม่ค่อยได้มีโอกาสพบปะใครกันบ่อยนัก แม่กับป๊าไปดูหนังเรื่องนี้ด้วยกันที่โรงหนังแถวเยาวราช อาจจะที่โอเดียน หรืออะไรสักอย่าง การจีบกันของหนุ่มสาวสมัยนั้นก็แค่ไปดูหนังด้วยกันสักเรื่องสองเรื่อง แล้วก็ตกลงแต่งงานกัน แม่บอกว่าหลังจากแต่งงานกัน ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันอีกเลย เป็นเวลานานหลายสิบปี มีลูกด้วยกัน 5 คน วันๆ ก็ทำงานกันไป ป๊าทำงานส่งเส้นก๋วยเตี๋ยวให้กับร้านอาหารละแวกบ้านหลายสิบร้าน ทั้งสองตื่นตีห้าขึ้นมาจัดแบ่งเส้นก๋วยเตี๋ยว แล้วป๊าก็ขับรถออกไปส่ง ตั้งแต่ก่อนร้านพวกนี้จะเปิดขายตอนหกโมงหรือเจ็ดโมงเช้า ส่วนแม่ก็ดูแลบ้าน ปลุกลูกๆ ขึ้นมา หาข้าวเช้าให้กิน เมื่อเห็นว่าทุกคนเดินทางไปโรงเรียนเรียบร้อย ทั้งคู่ก็มาเตรียมจัดแบ่งเส้นก๋วยเตี๋ยวต่อ เพื่อให้ทันจัดส่งไปยังร้านอาหารรอบเย็น ตกเย็นลูกกลับจากโรงเรียนมาถึงบ้าน ก็หาข้าวปลาให้กิน เตรียมเส้นก๋วยเตี๋ยวเอาไว้สำหรับส่งในเช้าวันพรุ่งนี้ ปิดบ้าน ล็อกประตูให้เรียบร้อย แล้วก็เข้านอนตอนเที่ยงคืน กิจวัตรเป็นแบบนี้ยาวนานหลายสิบปี ไม่มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ไม่มีวันหยุดพักร้อน เพราะร้านอาหารพวกนั้นก็เปิดทุกวัน ไม่มีวันหยุดเหมือนกัน ถ้าร้านไหนหยุด แต่ร้านอื่นก็ไม่ได้หยุดพร้อมกันอีกนั่นแหละ ก็หมายถึงว่าถ้าบ้านเราหยุดงาน ก็หมายถึงไม่มีเส้นก๋วยเตี๋ยวเป็นวัตถุดิบส่งไปยังร้านอาหารเหล่านั้น ก็หมายถึงร้านเหล่านั้นก็ต้องไปหาเส้นก๋วยเตี๋ยวจากแหล่งอื่น ซึ่งก็หมายถึงว่าวันต่อๆ ไป พวกเขาจะยังรับเส้นก๋วยเตี๋ยวจากบ้านเราหรือเปล่า น่าแปลกดีนะ ชีวิตคู่ การแต่งงาน และความรัก ที่มีแต่ความทรงจำเรื่องการทำงาน ไม่มีเรื่องราวความทรงจำที่โรแมนติก ว่าไปเที่ยวที่ไหนด้วยกัน แม้แต่ตอนจีบกัน ช่วงเวลาการออกเดทก็สั้น ไปเที่ยวด้วยกัน ไปดูหนังด้วยกันแค่ไม่กี่เรื่อง หนังจีนเก่าๆ ที่ร้องเพลงงิ้วๆ เป็นเพียงความทรงจำเดียวที่ป๊ากับแม่มีร่วมกันกัน เกี่ยวกับการไปเที่ยว การไปออกเดท ผมไม่แน่ใจว่านี่คือความรักหรือเปล่า นี่คือสิ่งที่เรียกว่าความรัก หรือควรจะเรียกมันว่าอะไร อาจจะเป็นเพราะคนหนุ่มสาวสมัยก่อนมีโลกที่คับแคบมา ไม่ค่อยได้ไปพบปะผู้คนมากมาย อาจจะเป็นเพราะป๊ากับแม่ยังยากจน เลยไม่มีเงินพอจะไปเที่ยวเตร่ ไปออกเดทกันบ่อยกว่านี้ ผมไม่แน่ใจ แค่รู้สึกแปลกใจกับเรื่องราวของป๊ากับแม่ ผมไม่แน่ใจว่าความรักและการมีชีวิตคู่ของผม จะสามารถทำได้แบบนี้หรือเปล่า ผมกำลังพยายามใช้ชีวิตในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา เพื่อทดลองสิ่งนี้อยู่


***