เพื่อนเก่า

...

โดยไม่คาดฝันมาก่อน ผมได้เจอหน้าเพื่อนเก่าอีกครั้ง ตอนแรกผมนึกว่าเขาได้หายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้ว เพราะว่าเขาได้รู้คำตอบของคำถามเกี่ยวกับจุดหมายของชีวิต และเขาได้ออกเดินทางไปยังจุดหมายนั้น ตั้งแต่เมื่อ 2-3 เดือนก่อน อย่างที่เล่าไว้ในบล้อกเรื่องนี้

http://theaestheticsofloneliness.blogspot.com/2006/08/blog-post_31.html

วันนี้อยู่ดีๆ เขาก็กลับมายืนอยู่ตรงที่เดิม หน้าตาท่าทางของเขาไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากนัก ความเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัด คือวี่แววของความเหนื่อยล้า และความหวาดกลัวอะไรบางอย่าง เราได้ทักทายกันเล็กน้อย เขาดูลุกลี้ลุกลน กระสับกระส่าย และเหมือนกับหวาดระแวงโลกรอบตัว ทำให้ผมเลยไม่กล้าเอ่ยถามถึงเรื่องการเดินทางของเขา ว่าเขาหายไปไหนมา ไปเจออะไรมาบ้าง และได้ไปถึงที่ปลายทาง จุดหมายของชีวิตนั้นแล้วหรือยัง ผมเกรงว่าคำถามนี้อาจจะทำให้เขาสะเทือนใจ บางทีเขาอาจจะยังไปไม่ถึงก็ได้ เขาอาจจะท้อแท้แล้วเดินกลับมาเสียก่อน หรือเขาอาจจะไปถึง แล้วพบความจริงอะไรบางอย่างที่ไม่ตรงกับวาดฝันไว้ ความจริงอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาเปลี่ยนแปลงไปเป็นแบบนี้



***