ตัดผม

...

ถึงแม้ว่าผมจะเป็นคนรุ่นใหม่ หัวคิดทันสมัย ไม่ค่อยเชื่อพวกหมอดู พระใบ้หวย วัวสองหัว หรือเรื่องผีสางนางไม้ อะไรพวกนี้เลย เวลาเห็นข่าวบนหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ เกี่ยวกับชาวบ้านต่างจังหวัด ที่แห่ไปเชื่อเรื่องพวกนี้แล้ว ผมมักจะหัวเราะเยาะพวกเขาอยู่บ่อยครั้ง แต่พอมานั่งคิดทบทวนดีๆ กลับพบว่าลึกๆ แล้ว ผมยังมีความคิดแบบงมงาย เชื่อโชคลางแฝงอยู่ลึกๆ ในหัวเยอะเหมือนกันแฮะ

อย่างเมื่อคืนวันอังคารที่แล้ว ผมเพิ่งไปตัดผมมา หลังจากออกจากออฟฟิศ ก็แวะร้านตัดผมก่อนจะกลับเข้าบ้าน เพราะมันยาวมากจนแทงหูแทงตารำคาญเหลือเกินแล้ว ถ้าจะไม่ตัดในวันอังคาร ก็ต้องรอให้ข้ามวันพุธไป แล้วไปตัดในวันพฤหัสเลย ไม่ใช่ด้วยเหตุผลว่าร้านตัดผมปิดทุกวันพุธหรอกครับ ร้านที่ปากซอยบ้านก็เปิดบริการตามปกติทุกวันนั่นแหละ เพียงแต่ผมไม่ชอบตัดผมในวันพุธ ผมมีความเชื่ออยู่ลึกๆ ว่าถ้าตัดผมวันพุธแล้วจะโชคร้าย ความเชื่อนี้มีในหัวมานานมากแล้ว จนจำไม่ได้เลยว่ามันมีที่มาหรือจุดเริ่มต้นอย่างไร แค่รู้สึกไปเองว่าทุกครั้งที่ตัดผมวันพุธ แล้วจะต้องเจอเรื่องร้ายๆ เข้ากับตัวเอง ซึ่งก็มีหลายครั้งหลายครา ที่ผมไปตัดผมในวันพุธ แล้วก็เจอเรื่องซวยๆ ที่เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เข้าจริง แต่ก็มีหลายครั้งที่ไปตัดวันพุธแล้วไม่เห็นเจอเรื่องอะไร เหตุการณ์มันเล็กๆ น้อยๆ มาก จนเมื่อเวลาผ่านไปแป๊บเดียวก็ลืมๆ มันไป พอเวลาผ่านไป 1-2 เดือน เส้นผมยาวขึ้นมาอีกแล้ว ก็ต้องไปตัดอีก ผมก็เลยเลือกที่จะไม่เสี่ยงดีกว่า ไปตัดวันอื่นที่ไม่ใช่วันพุธ เพื่อความชัวร์ไว้ก่อน

นอกจากเรื่องไม่ตัดผมวันพุธแล้ว ผมยังมีความเชื่องมงายเรื่องการเดินลอดคานอีกด้วย ผมไม่ชอบเดินลอดใต้คานอะไรๆ อย่างเช่นคานของป้ายของชื่อหมู่บ้าน หรือคานของป้ายบอกชื่อซอย ชื่อถนน ที่ตั้งไว้ตามฟุตบาธทั่วไป เวลาตอนเช้าๆ ออกจากบ้านไปทำงาน แล้วเห็นคานป้ายพวกนี้ตั้งอยู่ ผมมักจะเดินอ้อมมันไป เพราะเชื่อว่าการเดินลอดใต้คานจะทำให้โชคร้ายตลอดทั้งวัน ความเชื่อนี้ก็เหมือนความเชื่อเรื่องการตัดผมวันพุธนั่นแหละ คือมันมีในหัวมานานมากแล้ว จนจำไม่ได้เลยว่ามันมีที่มาหรือจุดเริ่มต้นอย่างไร แค่รู้สึกไปเอง และแว้บเข้ามาในหัวทุกครั้งที่เดินไปเจอเสาเจอคานพวกนี้ ผมเพียงแค่ไม่อยากจะเสี่ยง ถ้าเกิดเดินลอดมันไป แล้วทำให้โชคร้ายทั้งวันจริงๆ เดี๋ยวจะทำให้ส่งผลต่ออะไรต่อมิอะไรในวันนั้น

ยังไม่หมดครับ ผมยังมีความเชื่องมงายเหลืออยู่อีก คือการลองเสี่ยงทายในใจ ยกตัวอย่างเช่น ระหว่างที่กำลังนั่งอยู่บนรถเมล์ เพื่อไปทำงานสัมภาษณ์แหล่งข่าวสักคน เมื่อรถเมล์กำลังแล่นผ่านสี่แยกสักแห่ง ผมชอบลองเสี่ยงทายเล่นๆ ในใจ ว่าถ้าเจอไฟเขียวและรถเมล์แล่นผ่านสี่แยกไปได้ฉลุย แปลว่าวันนี้ผมจะสัมภาษณ์งานได้สำเร็จลุล่วง แต่ถ้ารถเมล์เจอไฟแดงล่ะก็ แปลว่าวันนี้การสัมภาษณ์คงมีอุปสรรค ความยากลำบากรออยู่ มันเป็นการเสี่ยงทายเล่นๆ ที่ผมแอบทำในใจเป็นประจำ และทำกับทุกเรื่องนะครับ ไม่ใช่แค่เรื่องไฟเขียวไฟแดง ไม่รู้ทำไปทำไมเหมือนกัน และก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงเป็นจังขึ้นมาได้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะทำ มันเป็นความเชื่องมงายเหมือนกับเรื่องอื่นๆ ข้างต้นนั่นแหละ คือมีในหัวมานานมากแล้ว จนจำไม่ได้เลยว่ามันมีที่มาหรือจุดเริ่มต้นอย่างไร แค่รู้สึกไปเอง

ความเชื่องมงายและโชคลางพวกนี้ ผมคิดว่ามันสะท้อนให้เห็นถึงความวิตกกังวลลึกๆ ในใจของคนเรา เมื่อเรารู้สึกว่าหมดความสามารถที่จะควบคุมอะไรๆ รอบตัว ด้วยหลักของเหตุและผล ด้วยวิชาการ ด้วยความสามารถ ด้วยความรู้แบบวิทยาศาสตร์ ด้วยอะไรที่พิสูจน์ได้ คนเราจะพยายามหาทางควบคุมมันด้วยวิธีอื่น ด้วยเหตุผลชุดอื่นที่ดูเหมือนว่าไม่เป็นเหตุเป็นผล ด้วยความรู้ที่ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ ด้วยอะไรที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ และด้วยสิ่งที่พ้นไปจากความสามารถของตัวเอง ซึ่งทั้งหมดนี้ มันก็คือเรื่องที่เรียกว่างมงายและโชคลางนี่แหละ พวกชาวบ้านต่างจังหวัดก็ไปกราบไว้วัวสองหัว ไปสะเดาะเคราะห์กับหมอดู ไปหาพระใบ้หวย ส่วนตัวผมเอง ที่เป็นคนเมือง ทันสมัย มีการศึกษา และดูเหมือนกับว่าจะเป็นคนที่มีเหตุมีผลเสียเหลือเกิน แต่ก็ยังไม่สามารถพ้นไปจากความเชื่อแบบงมงายและโชคลางพวกนี้ไปได้ เรื่องพวกนี้รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ไร้สาระเหลือเกิน และคงไม่ใช่เรื่องที่เป็นจริงเป็นจังขึ้นมาได้ ผมแค่นึกขึ้นมาได้เมื่อตอนที่ไปนั่งตัดผมในคืนวันอังคารที่แล้ว และผมสงสัยจริงๆ ว่าคนอื่นๆ แอบมีความคิดงมงายและเชื่อโชคลางเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้กันบ้างหรือเปล่า

...