ภาพวาดสีน้ำเปรียบเทียบกับสีเทียน

...

สองภาพนี้วาดในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา โดยนำต้นฉบับมาจากโปสการ์ดภาพถ่าย ของสมิทธิ ธนานิธิโชติ เป็นภาพชายหนุ่มยืนอยู่ริมทะเล ย้อนแสงจนมองไม่เห็นรายละเอียดใดๆ มีสีตุ่นๆ เพี้ยนๆ เหมือนถ่ายด้วยกล้องโลโม่ ผมลองเอามาวาดด้วยสีน้ำและสีเทียน ว่ามันจะให้ผลออกมาแตกต่างกันอย่างไร การวาดภาพสองภาพนี้ ทำให้ผมเรียนรู้ 2 ประเด็น

ความดึงดูดของภาพวาด บางทีไม่ได้อยู่ที่ภายในตัวภาพวาด พูดแบบนี้งงไหมครับ คือผมไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี คือมันประมาณว่า ภาพวาดบางภาพ มันดูไม่สวย ไม่เหมือนจริง ไม่มีพลัง ไม่ร้อนแรง แต่มันกลับดึงดูดและดูน่าสนใจได้ เนื่องจากคนดูภาพ พยายามดูภาพที่วิธีการวาด เทคนิคที่ใช้วาด และแนวความคิดของคนวาด เช่นการวาดด้วยการลากเส้นๆ ไปเรื่อยๆ แล้วได้ภาพออกมาไม่สวยเลย ดูจืดๆ แต่ผมว่าภาพมันน่าสนใจ ที่วิธีการวาดมากกว่า

การเว้นพื้นที่ว่างบนกระดาษ โดยไม่ลงสี หรือไม่วาดเส้นอะไรลงไปเลย มันก็ให้ความงามกับภาพนั้นได้ ไม่น้อยกว่าไปพื้นที่บริเวณที่มีสีสันหรือมีเส้นลายอยู่ การวาดภาพที่มีสีแน่นและทึบไปหมด กับการวาดภาพที่มีพื้นที่ว่างเยอะๆ บางทีมันก็อาจจะมีความงามเท่าๆ กันได้ ลองมาดูภาพวาดทั้งสองภาพกันเลยครับ


1. ภาพวาดสีน้ำ ใช้สีน้ำยี่ห้อ Reeves คราวนี้นำมาผสมน้ำให้จางลง เนื้อสีไม่จับตัวเป็นก้อนข้นๆ เหมือนคราวก่อนๆ แล้ว นำพู่กันหลายๆ เบอร์ มาจุ่มสีต่างๆ แล้วลากเส้นแบบใจเย็นๆ ไม่ให้สีมาปนกัน ผลออกมาทำให้ได้ภาพที่สีใสขึ้น กระดาษไม่ช้ำ มันเหมือนรูปสีน้ำจริงๆ เข้าไปทุกที

2. ภาพวาดสีเทียน ใช้สีเทียนยี่ห้อ YoYo คราวนี้ลองไม่ฝนเนื้อสีให้ทึบๆ ตันๆ แต่นำแท่งสีเทียนแต่ละสี มาลากเป็นเส้น แอบใส่ดวงอาทิตย์เพิ่มเข้าไปหน่อย ภาพต้นฉบับไม่มีนะครับ เพราะกลัวว่าภาพมันจะไม่ดึงดูดสายตา ผลออกมาได้ภาพสีเทียนจืดๆ ชืดๆ ยังไงไม่รู้ แต่ก็น่าสนใจดี

...