เจียวไข่ห้านาทีฯ ภาค 3 ตอน เกือบซวย!

...

วันนี้ทำกับข้าวมื้อใหญ่อีกแล้ว แต่ไม่ได้จะเอากับข้าวมาอวดเหมือนกับบล็อกของวันก่อนๆ หรอกนะ วันนี้ไม่ได้ถ่ายรูปกับข้าวเลย เพราะดันเกิดเรื่องซวยๆ ขึ้นมาระหว่างที่กำลังทำกับข้าวอยู่เพลินๆ

บ้านของผมมีห้องครัวอยู่ 2 ห้อง ห้องแรกอยู่ภายในบ้าน เอาไว้ล้างผัก ล้างจาน และปรุงอาหารด้วยไมโครเวฟแบบง่ายๆ แต่ถ้าจะทำอาหารมื้อใหญ่ ที่ต้องผัด ทอด หรือต้องทำอะไรเลอะเทอะมากๆ ผมจะใช้ห้องครัวที่อยู่ภายนอกบ้าน วันนี้ก็เหมือนกับหลายๆ วันก่อนที่ผมตั้งใจจะทำกับข้าวมื้อใหญ่ เลยเอาอาหารสดและเครื่องปรุงทุกอย่างออกไปทำในห้องครัวนอกบ้าน ระหว่างที่กำลังทอดกุนเชียงและเบค่อนอย่างเมามัน ควันก็ลอยขึ้นมาโขมงโฉงเฉง ผมเลยหันไปปิดประตูครัว เพื่อไม่ให้ควันเข้าบ้าน แต่มือเจ้ากรรมดันเผลอไปกดปุ่มล็อคประตูเข้า

วินาทีนั้นดูเหมือนยาวนานมากเลยนะ ตอนที่กดปุ่มล็อคแล้วผลักประตูปิด ช่วงที่ประตูครัวค่อยๆ ปิดลง ผมก็นึกขึ้นได้ เฮ้ย! ล็อคประตูทำไม? แต่ก็สายไปเสียแล้ว ประตูครัวปิดสนิท ผมถูกขังอยู่นอกตัวบ้าน เข้าบ้านไม่ได้ -_-" จากการทำอาหารกินเอง ได้กลายเป็นเรื่องซวยเสียแล้ว ตอนนี้เลยไม่เป็นอันจะทำอาหารต่อแล้ว ปิดเตา เอากุนเชียงกับเบค่อนขึ้นมาใส่จาน แล้วก็คิดหาวิธีกลับเข้าบ้านของตัวเองให้ได้




มองเข้าไปข้างในกลอนประตู สภาพมันเป็นดังภาพที่เห็นข้างล่างนี้ครับ




ภาพหนังฝรั่งเริ่มผุดเข้ามาในหัว ที่พระเอกมันใช้กระดาษแข็งๆ มาสอดเข้าไปตรงร่องประตู แล้วก็จะสามารถเปิดออกได้ง่ายๆ แต่ดูจากกลอนประตูในความเป็นจริงแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้เลย มันมีความเป็นไปได้มากกว่า ถ้าจะใช้อะไรสอดเข้าไปในร่อง แล้วดึงออกมา เพื่อให้กลอนเปิดออก ดูตามรูป




เริ่มต้นทดลองไอเดียนี้ด้วยข้าวของที่อยู่ใกล้มือ คือทุกอย่างที่อยู่นอกตัวบ้านนั่นแหละ หันไปเจอราวตากผ้า เห็นไม้แขวนเสื้อลวดอยู่ อืมมม ไม่เลวแฮะ




แกะไม้แขวนเสื้อออก ทำให้เป็นเส้นลวดที่โค้งๆ แล้วสอดเข้าไประหว่างร่องประตู แล้วพยายามดึงออกมา อืมมม ไม่ได้ผลแฮะ ไม้แขวนเสื้ออาจจะหนาเกินไป




หันไปเจอเชือกพลาสติกที่เอาไว้มัดกล่องตอนขนของย้ายบ้าน




สอดเชือกเข้าไปในร่องประตู แล้วพยายามดึง อืมมม ไม่ได้ผลอยู่ดี แรงที่เราดึงออกมา ไม่สามารถทำให้กลอนประตูเด้งกลับเข้าไปได้




สุดท้ายเลยต้องพึ่งเจ้านี่ ไขควงสนิมเขรอะ มันเป็นทางเลือกที่ไม่อยากเลือกเลย เพราะอาจจะทำให้ประตูพังได้ แต่มันไม่มีทางเลือกอื่นๆ อีกแล้ว หิวก็หิว ปวดฉี่ก็ปวดฉี่ อยากกลับเข้าไปในบ้านเสียที




เอาไขควงงัด ทำให้ร่องประตูง้างออกจนกว้างพอที่กลอนประตูจะหลุดออกมาจากร่องในวงกบ ซึ่งจริงๆ แล้วมันเกี่ยวกันอยู่แค่นิดเดียวเท่านั้น ดูเหมือนว่าโชคยังดี ที่ประตูนี้เป็นประตูไม้อัดห่วยๆ วงกบก็เป็นไม้ห่วยๆ เหมือนกัน และช่องว่างระหว่างประตูกับวงกบนั้นก็ห่างกันพอสมควร ถ้าตอนที่ซื้อบ้านหลังนี้ บอกให้เขาช่างเปลี่ยนชิ้นส่วนต่างๆ เอาประตูไม้เนื้อแข็งและกลอนประตูอย่างดีมาใส่แทน คงจะซวยหนักกว่านี้




เข้าบ้านได้เสียที เฮ้อออ!




สรุปว่าวันนี้ ทอดกุนเชียงกินแค่ห้านาที แต่ต้องหาวิธีงัดประตูเข้าบ้านตัวเองอีกครึ่งชั่วโมง แถมพอกินเสร็จ ก็ต้องมาล้างกระทะต่ออีกครึ่งชั่วโมง ทำไมชีวิตมันถึงได้ยากแบบนี้นะ??


...