Saturday, June 07, 2008

Nostalgia 2 บ๊ะจ่าง

...


เมื่อตอนเที่ยงวันนี้นั่งดูรายการคุยข่าวของสรยุทธทางช่องสาม สรยุทธพูดถึงเทศกาลวันไหว้บ๊ะจ่าง เอาบ๊ะจ่างมาโชว์ และเล่าถึงประวัติความเป็นมา นั่งดูไปสักพัก แม่ก็โทรศัพท์มาหา

"พรุ่งนี้ไหว้บ๊ะจ่างแล้ว เอ็งคิดถึงบ๊ะจ่างที่แม่ทำมั้ย?"

สงสัยแม่ก็กำลังนั่งดูรายการสรยุทธอยู่เหมือนกัน พอเห็นบ๊ะจ่างในทีวี ก็เลยทำให้คิดถึงความหลังของเขา เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่แม่ยังแข็งแรงอยู่ เขาจะทำบ๊ะจ่างทุกปี ปีหนึ่งๆ ทำทีละเป็นร้อยลูก ไม่ได้ทำขาย แต่ทำแจกญาติๆ ทำเสร็จแล้วก็เอาใส่รถ ขับไปให้บ้านโน้นบ้านนี้ มีบางปีทำเยอะมากเกินไปจนเหลือ ก็ใส่ถุงให้ผมเอามาแจกเพื่อนๆ ที่ออฟฟิศ ทำให้เพื่อนๆ หลายคนติดใจ พอเทศกาลไหว้บ๊ะจ่างวนมาถึงทีไร ก็มักจะมาถามว่าปีนี้แม่จะทำบ๊ะจ่างมาแจกหรือเปล่า อยากกินอีก

พอดีช่วงนี้กำลังจัดข้าวของที่เอากลับมาจากบ้านเก่า เลยนั่งค้นสมุดบันทึกเก่าๆ ที่ไปเก็บมา ก็เลยเจอบันทึกสูตรบ๊ะจ่างของแม่ ที่เขาจดไว้คร่าวๆ ดังต่อไปนี้ (บางส่วนเขียนผิดๆ ถูกๆ ผมจัดการเกลาให้อ่านง่ายขึ้น)


บ๊ะจ่าง

เครื่องปรุง
- ข้าวเหนียว 3 กิโลกรัม
- ถั่วลิสง 1 กิโลกรัม
- ไข่เค็ม 30 ฟอง
- หมู 1 กิโลกรัม
- กุนเชียง 1 กิโลกรัม
- กุ้งแห้ง 1/2 กิโลกรัม
- ไช้โป๊ว 1/2 กิโลกรัม
- กระเทียม 1/2 กิโลกรัม
- เห็ดหอม 3 ขีด
- เผือก 3 กิโลกรัม + น้ำตาล 1 กิโลกรัม

วิธีทำ
- แช่ข้าวเหนียว 5 ชั่วโมง มูล 15 นาที
- แล้วต้มถั่ว เก็บน้ำถั่วเอาไว้ผสมกับข้าวเหนียว
- ไข่เค็มแบ่ง 1/2 ลูก
- หมักหมูแล้วเคี่ยวให้นิ่ม
- เห็ดหอมเจียว
- ทอดกุนเชียง
- เจียวกระเทียม ไช้โป๊ว กุ้งแห้ง
- เสร็จแล้วใส่พริกไทย 1 1/2 ช้อนโต๊ะ
- ห่อเสร็จแล้วนึ่ง 20 นาที


การทำบ๊ะจ่างเป็นงานหนักมากนะ ไม่เหมือนการทำกับข้าวธรรมดา เพราะต้องทำทีละเยอะๆ หุงข้าวเหนียวทีเป็นกิโลๆ เอามาใส่หม้อขนาดใหญ่ เทน้ำต้มถั่วลงไปผสม แล้วคนๆ กวนๆ ให้มันเข้ากัน เวลาทำทีก็เห็นแม่เหงื่อไหลเต็มตัว ส่วนหนึ่งคงหยดลงไปในบ๊ะจ่างนั่นด้วย และนี่คงเป็นเคล็ดลับความอร่อยของแม่ ปีนี้แม่อยู่ขอนแก่น ทำบ๊ะจ่างไม่ไหว ตอนที่โทรมาหา เขาบอกว่าให้ไปหาซื้อบ๊ะจ่างมาซัก 10 ลูก เอามาไหว้รูปอากงอาม่าที่บ้าน พอไหว้เสร็จแล้วก็เอามากิน แต่ผมบอกว่าขี้เกียจไปหาซื้อ มันแพง และก็ไม่ได้อยากกินเท่าไร ไปหาอย่างอื่นกินดีกว่า จริงๆ คือไม่อยากให้เขาเป็นห่วง และไม่อยากให้เขาคิดถึงความหลังมากนัก

เสียดายที่ไม่มีภาพบ๊ะจ่างของแม่ให้ดู มีแต่ภาพลายมือในสมุดบันทึก





...

No comments: