ข่าว

...


รายการข่าวของประเทศไทย มีเนื้อหาแบบนี้ครับ

นายกรัฐมนตรีของประเทศเดินทางไปเชียงใหม่ เพื่อร่วมงานประชุมสัมมนาเกี่ยวกับการพัฒนาการท่องเที่ยว ตอนเช้าก่อนจะไปร่วมงาน นายกไปจ่ายตลาดก่อน ซื้อของนี่นั่นโน่น นี่นั่นโน่น นี่นั่นโน่น นี่นั่นโน่น ซื้อหมูทอด ไส้อั่ว หมูยอ ร้านนี่นั่นโน่น เจ้าของร้านบอกว่านายกเป็นขาประจำของที่ร้าน




ประชาชนในตลาดโบกมือทักทายนายก




แล้วนายกก็ไปซื้อกับข้าวต่อที่ร้านนี่นั่นโน่น นี่นั่นโน่น นี่นั่นโน่น รวมเงินที่นายกจ่ายตลาดเมื่อเช้านี้ 246 บาท (รายละเอียดเยอะขนาดนี้เลย บอกร้าน บอกจำนวนเงิน)




นี่คือโฉมหน้านักข่าว




นายกเป็นประธานในการประชุม จบข่าว!




สรุปคือทำไมข่าวมันมีแต่นายกเดินจ่ายตลาดวะ? งานหลักของทริปนี้คือการมาประชุมเรื่องการท่องเที่ยว แต่ในเนื้อหาข่าวแทบจะไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับการประชุมเลย โอเคว่านายกมาเดินตลาดที่เชียงใหม่แต่เช้าแบบนี้ นายกคงรู้ว่านักข่าวสมัยนี้บ้องตื้น ชอบทำข่าวนายกจ่ายตลาด ก็เลยอาศัยการทำงานของนักข่าวในการช่วยโปรโมตจังหวัดเชียงใหม่ และเพื่อช่วยกระตุ้นบรรยากาศการท่องเที่ยวเสียเลย

ไม่ได้อยากจะด่านายก ถึงแม้จะเกลียดนายกคนนี้มากขนาดไหนก็ตาม แต่วันนี้อยากจะด่าพวกนักข่าวเหล่านี้จริงๆ ว่าพวกมันทำข่าวกันภาษาอะไร วันๆ เอาแต่ดูกำหนดการและตามขบวนนักการเมืองไปเรื่อยๆ พอเขาไปจ่ายตลาด พวกมันก็ไปทำข่าวจ่ายตลาดมาซะงั้น บ้านเมืองจะฉิบหายวายป่วงอย่างไร นักการเมืองจะฉ้อฉลอย่างไร นักข่าวกลับไม่สามารถขุดคุ้ยข้อมูลและทำหน้าที่เป็นฐานันดรที่สี่ได้เลย คุณภาพข่าวของบ้านเราตกต่ำลงเรื่อยๆ เมื่อหลายปีก่อน เรายังมีข่าวแบบ Investigative Journalism หรือข่าวเชิงสืบสวนสอบสวน เราเคยได้ดูข่าวนายกซุกหุ้นและข่าวสุวรรณภูมิร้าว แต่ในทุกวันนี้ เราได้ดูกันแต่ข่าวจ่ายตลาด ข่าวแบบที่เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยแบบนี้

น่าแปลกใจ ว่าเมื่อเทียบกับปริมาณเวลารายการข่าวในทีวี ที่เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างมาก วันหนึ่งๆ เราแทบจะมีรายการข่าวในทีวีตลอดทั้งวัน คุยข่าวตอนเช้ายาวกว่าสองชั่วโมง ข่าวภาคเที่ยง ภาคบ่าย ภาคเย็น ภาคค่ำ ข่าวเที่ยงคืน ข่าววันใหม่ แล้ววนมาคุยข่าวตอนเช้ากันต่อ สรุปคือทั้งวันมีแต่รายการข่าว แต่กลับมีแต่ข่าวจ่ายตลาด ข่าวเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยแบบนี้ น่าแปลกใจที่ความนิยมในการดูข่าวเพิ่มขึ้น แต่คุณภาพข่าวของบ้านเราไม่ได้พัฒนาขึ้นเลย


...