Memories of Matsuko

...

ภาพผีเสื้อตัวนี้ถ่ายที่สนามหน้าบ้าน เมื่อ 2-3 วันก่อน ระหว่างที่ผมกำลังนั่งทอดหุ่ยคิดอะไรเพลินๆ เห็นผีเสื้อบินวนเวียนผ่านหน้าไปมาสักพัก แล้วก็มาหยุดเกาะอยู่ที่ใบของต้นอะไรสักอย่าง ผมรู้สึกสะดุดตากับมัน เพราะมันบินแบบกะเผลกๆ ดูผิดปกติ เลยลุกขึ้นไปดูใกล้ๆ จึงพบว่าปีกมันขาดแหว่งไป มันเกาะอยู่อย่างนั้นนานมาก ผมวิ่งขึ้นไปบนชั้นสอง หยิบกล้องดิจิตอล แล้วรีบวิ่งลงมาดูอีกที มันยังเกาะอยู่ที่เดิม เลยถ่ายภาพมันเก็บเอาไว้ อาจจะเพราะความพิการของมัน ทำให้มันบินไปไหนไม่ไหว

ในป๊อปคัลเจอร์ มักจะมักจะนำผีเสื้อไปเปรียบเทียบถึงการใช้ชีวิตแบบดีงาม แต่อายุสั้นเกินไป เพราะผีเสื้อสวยๆ แบบนี้ จริงๆ แล้วมันมีวงจรชีวิตสั้นมาก พวกมันใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิต อยู่ในรูปแบบของตัวหนอน มันจะเกาะใบไม้แล้วกัดกินไปเรื่อยๆ เพื่อสะสมอาหารอยู่หลายวัน ต่อมามันจะสร้างรังดักแด้ขึ้น เพื่อทำการ Morphing หรือเปลี่ยนสภาพตัวเอง จนกระทั่งถึงจุดที่พร้อม กลายเป็นผีเสื้อที่สมบูรณ์ มันจึงฉีกรังดักแด้แล้วบินออกมาสู่โลก ช่วงชีวิตของมันในตอนที่เป็นหนอนและดักแด้นั้นยาวนานกว่าตอนเป็นผีเสื้อ เมื่อกลายเป็นผีเสื้อแล้วมันจะอยู่ได้แค่ไม่กี่วัน มันออกมาเพียงเพื่อทำหน้าที่ผสมเกสรให้ดอกไม้ แล้วก็รีบจับคู่ผสมพันธุ์ วางไข่เพื่อให้เกิดผีเสื้อรุ่นต่อไป แล้วก็ตาย ช่วงเวลาที่มันเป็นผีเสื้อนั้นจึงเป็นช่วงที่มันสวยงามที่สุด แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่สั้นที่สุดด้วย ผีเสื้อตัวนี้ปีกขาด ในช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดแต่สั้นที่สุด มันกลับพิการ ไม่สมประกอบ ถือเป็นความซวยสุดๆ ที่ต้องเกิดมาในชาตินี้จริงๆ

ผมเห็นผีเสื้อตัวนี้แล้วนึกถึงหนังญี่ปุ่นเรื่อง Memories of Matsuko ไม่รู้คุณเคยดูกันหรือยัง คุณซังไรท์แผ่นหนังเรื่องนี้มาให้ ผมนอนดูจบแล้วร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ปกติผมไม่ค่อยต่อมน้ำตาตื้นสักเท่าไร แต่หนังเรื่องนี้มันคลิ๊กพอดีกับความคิดในใจผม กะว่าวันนี้ถ้าไม่มีอะไรทำ จะไปนั่งดูอีกรอบหนึ่ง แล้วเอาไว้จะเขียนถึงมันอย่างละเอียด

ปล. ข้อมูลจากวิกิพีเดียบอกว่า ไม่ใช่ว่าผีเสื้อทุกตัวจะต้องอายุสั้นนะครับ เพราะผีเสื้อบางพันธุ์ที่อยู่ในป่าลึก มีอายุอยู่ได้หลายเดือน จนถึง 1 ปี แต่อย่างไรก็ตาม สำหรับเจ้าตัวนี้ ที่ผมเห็นเมื่อ 2-3 วันก่อน ผมว่าป่านนี้มันคงลงหลุมไปแล้ว

...