...
เมื่อคืนวานเครื่องแฮงค์ๆ ช้าๆ เหมือนโดนไวรัส มีอาการคือโปรแกรม WinPatrol และ Ad-aware ซึ่งเป็นโปรแกรมตรวจจับไวรัสประเภทที่แอบแทรกเข้ามาในเครื่องโดยที่เจ้าของเครื่องไม่รู้ตัว จะคอยขึ้นข้อความมาเตือนเป็นระยะๆ ว่ามีโปรแกรมอะไรสักอย่าง พยายามจะ install ตัวมันเองแบบอัตโนมัติ WinPatrol และ Ad-aware จึงคอยขึ้นข้อความเตือนและถามผม ว่าจะอนุญาตมันหรือเปล่า ผมต้องคอยกด cancel ไปตลอดเวลา
ลองนึกไปนึกมา ว่าอยู่ดีๆ ไปโดนไวรัสบ้านี่มาจากไหน เว็บโป๊หรือเว็บแปลกๆ ก็ไม่ค่อยได้คลิ๊กเข้าไป สงสัยว่ามันติดมากับแผ่น DVD หนังลิขสิทธิ์หรือเปล่า ไม่แน่ใจ มันเหมือนเป็นโปรแกรมประเภท Autorun เมื่อใส่แผ่นพวกนี้เข้าไปในเครื่องคอมพิวเตอร์ เพราะบริษัทเจ้าของลิขสิทธิ์หนัง เขาป้องกันการก็อปปี้หนังเรื่องนี้ และไม่ต้องการให้คนซื้อแผ่นไป เปิดดูด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์พีซี ต้องเอาไปเปิดดูด้วยเครื่องเล่นดีวีดีเท่านั้น เมื่อเช้าพอตื่นมา ก็ลองเปิดเครื่องอีกรอบ อาการเตือนภัยก็ยังคงโผล่ขึ้นมาเรื่อยๆ ผมเลยลองค้นข้อมูลใน Google.com เพื่อหาทางลบไวรัสนี้ ปรากฏว่าเจอข้อมูลเกี่ยวกับไวรัสนี้ตรึมเลย
http://www.google.co.th/search?q=dumprep+0&hl=th&lr=&start=0&sa=N
ผมคลิ๊กเข้าไปในเว็บเหล่านั้น เพื่ออ่านข้อมูลเกี่ยวกับไวรัสที่กำลังสนใจ อ่านรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง เพราะเขาพูดกันในแง่เทคนิคของช่างคอมพิวเตอร์ ใช้ศัพท์แสงยากๆ เท่าที่พอเข้าใจคือ มันไม่ใช่ไวรัสที่ร้ายแรง แต่มันเป็นโปรแกรม Autorun อะไรสักอย่าง ที่จะคอย Start up ตัวเองทุกครั้งที่เปิดเครื่อง เพื่อคยบันทึกการทำงานที่ผิดพลาดของเครื่อง แล้วส่งข้อมูลไปยังบริษัทไมโครซอฟต์ (ไม่รู้เหมือนกันว่ามันทำไปเพื่ออะไร แต่ที่รู้คือพฤติกรรมมันดูน่าสงสัย และมันทำให้เครื่องช้า) ผมลองพยายามคลิ๊กๆ ไปตามคำแนะนำเท่าที่พอจะอ่านออก แล้วอาการเตือนภัยจาก WinPatrol และ Ad-aware ก็หายไปแล้วตอนนี้
เว็บ Google.com นี่มันมหัศจรรย์จริงๆ นะครับ คุณอยากหาข้อมูลอะไร คุณอยากรู้อะไร แค่พิมพ์คำ keyword ที่เหมาะสมเข้าไปในเว็บนี้ แล้วกดปุ่มเดียว คำตอบทุกอย่างที่คุณต้องการก็โผล่ขึ้นมา เรียงยาวเป็นตับ มากมายมหาศาล ชีวิตของคนเราก่อนมีอินเตอร์เน็ต ก่อนมี Google.com เราดำเนินชีวิตกันมายังไงครับ สมัยก่อน เมื่อเราต้องการข้อมูลอะไร หรือมีคำถามอะไรเร่งด่วน ฉุกเฉิน เราจะหาคำตอบมาได้อย่างไร
...
Sunday, December 10, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
เมื่อก่อนใช้ห้องสมุดไง
แต่มันก็ไม่รวดเร็วทันใจเท่าอากู๋ (google )
หลังๆ มานี้มีพี่วิคกี้ (wikipedia) อีกคนที่ช่วยตอบคำถาม
สำหรับปัญหาเรื่องคอมพิวเตอร์ พี่ใช้แค่สองอย่าง ไม่ต้องถึงมืออากู๋ หรือ พี่วิคกี้ คือเข้าไปถามในห้อง Text Exchange ไม่นานก็มีคนเก่งๆ มาช่วยตอบคำถาม
ถ้ามีเพื่อน ใน MSN ที่รู้เรื่องคอมพิวเตอร์ ( ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนรู้จักกัน ) ออนไลน์อยู่ ก็ถามแบบได้คำตอบ ณ ตอนนั้นเลย
กำลังถามตัวเหมือนกันว่าชีวิตก่อนหน้ามีอินเทอร์เน็ตของตัวเองเป็นเช่นไร
เขียนไปๆ คิดถึงเรื่องการใช้โทรศัพท์มือถือด้วย
แต่เป็นด้านที่ไม่ค่อยชอบของการใช้โทรศัพท์
ก่อนหน้านั้น เรานัดผู้คนกันเป็นมั่นเป็นเหมาะมาก ว่าเจอที่ไหน เวลาอะไร
แต่พอมีมือถือ พี่คิดว่าเรา "ชุ่ย" กันมากขึ้นเรื่องการนัดหมาย เด๋วนี้ผู้คนมักจะนัดกันแค่คร่าวๆ แล้วบอกว่าค่อยโทร ฯ หากัน
บริษัทมือถือถึงได้รวยเอาๆ
อ้าว พูดผิด
ห้อง Tech -Exchange ของพันทิปน่ะ
ชอบกูเกิ้ลมากๆ
มีทุกอย่างในนี้จริงๆ
ขอบคุณกูเกิ้ลที่นำพาให้เราได้เจอกัน
สุขสันต์วันรัฐธรรมนูญ
วันครบรอบวันสำคัญของเรา
ชีวิตของเราเปลี่ยนแปลงไปจริงๆ ครับหลังจากมีgoogle
และที่น่าเป้นห่วงมากก้คืนคนที่ไม่ปรับตัวตามเทคดนดลย
ีและจะถูกทิ้งร้างไว้ให้ห่างไกลการเข้าถึงข้อมุลมากขึ้น
เรื่อยๆ
ผมมีเรื่องตลกเรื่องหนึ่งเกิดขึ้ินที่เชียงใหม่ ผมไปพักที่ดรงแรมแห่งหนึ่ง และต้องการจะหาเบอร์โทรของร้านเบเกอรี่ตรงคูเมือง ที่ผมไปลืมของเอาไว้ โดยพยามยามข้อเบอร์จากโอเปอรืเรเตอรืที่โรงแรม ซึ่งเขาก็ช่วยหากันให้ควัก โทรไปถามการท่องเที่ยวเชียงใหม่ก็ไม่มี
แต่ผมใช้เวลาเพียงครึ่งนาที หาเบอร์จากกูเกิลได้แล้ว
ผมว่าอนาคตของพวกเราจะน่ามหัศจรรยืขึ้นมาก และถ้าหน่วยงานรัฐของเรายังล้าหลังอยู่แบบนี้อีกไม่นาน
คงไม่มีใครใช้บริการกับคนพวกนี้แน่ๆ สู้โอนภาษีไปให้กูเกิลยังจะดีกว่า
...เมื่อหยุด search แล้วจึงค้นพบ...
Google สามารถหาคุณแฟนให้ผมได้ไหม ?
รู้สึกว่าตัวเองกำลังเสพติดกับเทคโนโลยียุคนี้ยังไงไม่รู้ ตอนนี้พอมีเวลาว่างดิฉันก็เอาแต่เล่นอินเทอร์เน็ต ค้นหามิวสิควิดีโอจาก YOUTUBE และค้นหาเพลงจาก MYSPACE มาฟัง รู้สึกเหมือนกับว่าอินเทอร์เน็ตกลายเป็น “ต้นไม้สารพัดนึก” ที่นึกอยากหาข้อมูล, เพลง หรือมิวสิควีดีโออะไร ก็กดปุ่มหาได้ตามต้องการ
สมัยก่อนที่จะมีอินเทอร์เน็ตก็มีความสุขดีนะ นึกถึงสมัยปลายทศวรรษ 1980 ยุคนั้นได้ดูมิวสิควิดีโอเพลงต่างประเทศแค่ประมาณสัปดาห์ละครึ่งชั่วโมง จากรายการบันเทิงคดีของคุณมาโนช พุตตาล ก็มีความสุขดี แต่ความสุขส่วนใหญ่ในยุคนั้นจะได้จากการพูดคุยกับเพื่อนๆทางโรงเรียนและทางโทรศัพท์
แต่ความสุขของดิฉันในปัจจุบันนี้ กลับเป็นการคุยกับเพื่อนๆทางเว็บบอร์ด และการค้นหาสิ่งที่ต้องการเสพทางอินเทอร์เน็ตแทน ซึ่งรวมถึงการค้นหารูปหนุ่มหล่อๆตามที่คุณ BLACKFOREST นำทางไว้ให้ ฮ่าๆๆ
Post a Comment