gore

...

วันนี้เปิดทีวีดู แล้วเริ่มเห็นกรอบเล็กๆ ตรงขอบล่างของจอภาพ เป็นตัวอักษร "น" อะไรประมาณนี้ ตามข่าวระบุว่าตอนนี้เขาเริ่มจัดเรตติ้งรายการทีวีกันแล้วใช่ไหมครับ โดยแบ่งออกเป็นรายการสำหรับเด็ก รายการที่ผู้ใหญ่ต้องแนะนำ และรายการเฉพาะสำหรับผู้ใหญ่ เขาใช้ตัวอักษรสัญลักษณ์ว่าอย่างไรบ้างก็จำไม่ค่อยได้ แต่ที่ผมสนใจคือ ผมอยากจะรอดูว่าในตอนเช้าวันพรุ่งนี้ ซึ่งเป็นวันเสาร์ เขาจะจัดเรตติ้งรายการตอนเช้าสำหรับเด็ก อย่างรายการการ์ตูน อย่างการ์ตูนดราก้อนบอล ที่มีฉากต่อสู้กันยาวเหยียด ชกกันจนกระอักเลือดแล้วกระอักเลือดอีก มีอยู่ตอนนึง โมกุลสู้กับเบจิต้าหรืออะไรประมาณนี้แหละ โมกุลสะบักสะบอมเต็มที่ เบจิต้าจับร่างเขามาทรมานต่อ เอาตีนเหยียบหัวจนจนดิน ผมว่าสุนทรียะของการ์ตูนดราก้อนบอล มันมีลักษณะของ sadist/masochist อยู่มาพอสมควรทีเดียว คือการให้เราได้นั่งดูความเจ็บปวดและทรมานของตัวการ์ตูนต่างๆ ในเรื่องนี้ ผมอยากรู้จริงๆ ว่าคณะกรรมการเรตติ้งของบ้านเรา จะจัดให้มันเป็นเรตอะไร

นอกจากการ์ตูนแล้ว ยังมีพวกละครจักรๆ วงศ์ๆ ตอนเช้าวันเสาร์อาทิตย์อีก ซึ่งผมว่าละครพวกนี้ในระยะหลังๆ มานี้ มีการพัฒนาและปรับปรุงเทคนิคสเปเชียลเอฟเฟคต์ จนคุณภาพดีกว่าเมื่อก่อนเยอะ แต่สิ่งที่ยังคงมีให้เห็นไม่เคยเปลี่ยนแปลง คือความ gore หรือความแหวะๆ โหดๆ ของภาพที่นำเสนอ ละครพวกนี้มักจะเสนอภาพความตายแบบ gore มาก จนเกือบจะเทียบเท่ากับหนังแบบ Texas Chainsaw Massacre กันแล้ว ฉากที่เห็นบ่อย คือฉากที่พระเอกของเรา กำลังบุกเข้าไปช่วยนางเอกที่ถูกจับขังไว้ในวัง ต้องต่อสู้กับบรรดาทหารเลว ทหารยามทั้งหลาย เรามักจะเห็นภาพพระเอกใช้ดาบฟันและแทงทหารยาม ในวินาทีนั้น กล้องก็ตัดฉับ โคลสอัพไปที่ทหารยามผู้โชคร้าย ตาเหลือกโปน สีหน้าแสดงความเจ็บปวดสุดขีด แล้วก็กระอักเลือดคำใหญ่ออกมาจากปาก สีแดงฉานน่าสยดสยอง ไม่ใช่เฉพาะละครจักรๆ วงศ์ๆ นะครับ ที่ gore กันเหลือเกิน ละครช่วงไพร์มไทม์ตอนหัวค่ำ ก็ gore เช่นเดียวกัน ละครบางเรื่องเป็นแนวรักหวานแหวว แต่ต้องมีฉากบู๊เล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่ลืมที่จะยัดใส่ความ gore เข้าไปด้วย ทั้งคนทำละครและคนดูละครเหล่านี้ มีความคิดว่า ความสมจริงสมจังของละคร อยู่ที่ความ gore ของภาพที่เห็น

หลายปีก่อนตอนที่ยังเรียนอยู่แถวสามย่าน มีอยู่วันหนึ่ง ผมเดินไปบนฟุตบาธ เห็นมีคนงานหลายสิบคน กำลังทำงานขุดเจาะถนนกันอยู่ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นคนงานคนหนึ่งกำลังนั่งพักอยู่ริมฟุตบาธ เขากำลังนั่งอ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง ชื่อว่า "โล่เงิน" หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ เมื่อเดินเฉียดผ่านไปทางด้านหลังเขา ผมชะโงกดูหน้านิตยสารที่เขากำลังอ่านอยู่ เห็นเป็นภาพสี่สีของศพคนประสบอุบัติเหตุ เลือดอาบ หัวแบะ ลองนึกภาพบรรยากาศในตอนนั้นดูนะครับ อากาศร้อนอบอ้าว ฝุ่นควันจากการจราจรแถวนั้น เสียงเครื่องอีเตอร์ขุดถนน กำลังกระแทกพื้นถนนดังโครมๆ แล้วคนงานคนนี้กำลังนั่งดูภาพศพหัวแบะเลือดอาบ อยู่ใกล้ๆ กันนั้น ผมเลยคิดว่า โดยลึกๆ แล้ว ความน่ากลัว สยดสยอง ความ gore และความ sadist/masochist นี่มันไม่ใช่สิ่งที่คนเราเกลียด กลัว และต้องหลีกเลี่ยงเสมอไป แต่จริงๆ แล้วมันเป็นสุนทรียะรูปแบบหนึ่งด้วย คนเราลึกๆ แล้ว มองหาความดีความงาม ความสนุก ความเร้าใจ จากอะไรที่น่าสยดสยองแบบนี้ได้เหมือนกัน ภาพที่น่ากลัว ไม่ได้มีอยู่แต่ในหนังแบบ Texas Chainsaw Massacre เท่านั้นนะครับ แม้แต่ในการ์ตูนสำหรับเด็ก ละครจักรๆ วงศ์ๆ สำหรับเด็กในตอนเช้าเสาร์อาทิตย์ ก็ยังมีสิ่งเหล่านี้แอบแฝงอยู่ ขึ้นอยู่กับว่าใครจะสังเกตเห็นมันหรือเปล่า และขึ้นอยู่กับว่าใครจะคิดว่ามันเป็นอันตรายแค่ไหน

...