วันพ่อ

...


1. ผมเรียกพ่อว่า "ป๊า" ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม อาจจะเป็นธรรมเนียมของคนจีนแต้จิ๋ว ตั้งแต่จำความได้ ผมก็ถูกสอนให้เรียกว่าป๊า ป๊าหน้าเหมือนผมนี่แหละ แต่แก่กว่า และหวีผมเสยเหมือนโจวเหวินฟะ ในเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ หวีทรงนี้ทรงเดียวตลอดชีวิต ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน อาจจะเป็นทรงที่นิยมตั้งแต่ป๊าเป็นหนุ่ม


2. บ้านเก่าที่ผมเกิดและเติบโต บ้านเลขที่ 436/34 เป็นตึกแถวสามชั้น อยู่ในตลาดหน้าโรงหนังศรีย่าน เปิดเป็นร้านขายเส้นก๊วยเตี๋ยวดิบ สำหรับส่งให้ร้านอาหารในละแวกโรงหนังศรีย่านแทบทุกร้าน และได้ขยายวงออกไปตามแนวถนนสามเสน ตั้งแต่บางกระบือ ถึงโรงพยาบาลวชิระ โดยใช้รถแวนเก่าๆ ยี่ห้อ Dutsun ขับไปส่ง


3. เส้นใหญ่ที่เรากินกันประจำ มันไม่ได้มีรูปแบบเป็นเส้นๆ อยู่แล้วนะ ตอนเริ่มแรกที่ออกจากโรงงาน มันเป็นแผ่นแป้งสี่เหลี่ยมบางๆ ทาน้ำมันพืช แล้วซ้อนทับกันอยู่ในลังเหล็กขนาดใหญ่ ป๊าต้องยกแผ่นแป้งขึ้นมาทีละปึก แล้วใช้มีดอีโต้เล่มใหญ่ หั่นให้เป็นเส้น มีหลายขนาด ถ้าต้องการเอาไปผัด ก็หั่นให้ใหญ่หน่อย ถ้าเอาไปทำก๊วยเตี๋ยวน้ำใส ก็หั่นให้เล็กหน่อย


4. ถั่วงอกเวลาออกจากโรงงาน ก็มาในเข่งไม้ไผ่ขนาดใหญ่ โดยยังไม่ได้คัดแยกเอาเปลือกถั่วออกไป ป๊าต้องเอามาร่อนด้วยตะแกรงไม้ไผ่สาน ให้เปลือกถั่วหล่นลงข้างล่าง เหลือแต่เส้นถั่วงอกขาวๆ น่ากิน ค่อยนำไปบรรจุใส่ถุงกระดาษ การร่อนถั่วงอกถือเป็นงานหนักที่สุดของบ้านเรา


5. นอกจากเส้นใหญ่แล้ว ยังมีเส้นเล็กที่ไม่ต้องไปทำอะไรกับมัน แค่จับแยกชั่งตามน้ำหนัก เส้นหมี่มาแบบแห้งๆ กึ่งสำเร็จรูป ส่วนใหญ่เป็นยี่ห้อกิเลนคู่เหยียบลูกโลก บะหมี่ก็มาแบบกึ่งสำเร็จรูป น้ำปลายี่ห้อไม่ค่อยดีเท่าไร ขวดละ 3-4 บาทเอง พริกน้ำส้มก็มีขาย มาเป็นไหขนาดใหญ่ ยี่ห้อตรามือที่หนึ่ง เวลาขายก็ตักแบ่งใส่ถุงพลาสติก มีปลาหมึกแช่ด่างด้วย สำหรับร้านก๊วยเตี๋ยวเย็นตาโฟ เรียกได้ว่า ถ้าคุณเปิดร้านก๊วยเตี๋ยว ไม่ว่าจะเป็นก๊วยเตี๋ยวแบบไหน เราก็มีวัตถุดิบซัพพลายให้คุณได้อย่างครบวงจร

...