...
สิ่งที่ผมเคยคิดว่าเป็นความจริงแท้ของชีวิต เคร่งเครียดแบบเอาเป็นเอาตายกับมัน ตลอดระยะเวลา 7 ปีที่ผ่านมา เมื่อจู่ๆ มันสูญสลายหายไปภายในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน ผมกลับพบว่า โลกก็ยังไม่เห็นว่าจะแตกดับ ชีวิตก็ยังสามารถดำเนินต่อไป ตัวของผม คนที่ผมรัก คนที่รักผม ทุกคนล้วนยังคงอยู่เหมือนเดิม
...
Thursday, March 22, 2007
ความจริงแท้ของชีวิต 3
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
เป็นไรป่าว?
ใช่เลย
แค่มีชีวิตอยู่ต่อไป
เมื่อวานเจอปุ้ม
เห็นมีข่าวว่าบางทีอาจจะย้ายตึกเลย
เพิ่งกลับมาจากเดินทาง ไม่พรุ่งนี้ก้อวันจันทร์กะว่าจะไปดูตึกแล้วก้อโต๊ะทำงานซะหน่อย
ทุกคนคงโอเคใช่มั้ย (หมายถึงสภาพจิตใจน่ะ)
แล้วต่อไปจะเป็นยังไงต่อนะ อยากรู้จัง
myblackcomedy
พูดถึงไฟไหม้แล้ว นึกถึงฉากจบในละครเรื่องบัวแล้งน้ำ ตอนสมัยเด็กๆ จำได้ว่า บ้านหลังนั้นไฟไหม้แล้วไม้ที่ติดไฟก็ลงมาทับผู้หญิงคนนั้นตาย แล้วเพลงธีมก็ดังขึ้นมาว่า "สุดท้ายก็บัวแล้งน้ำ..."
แล้วชีวิตมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆครับพี่อ๋อง สุดท้ายก็บัวแล้งน้ำ
ปล. สิ่งแรกที่ท้อฟเอาออกมาจากซากโต๊ะทำงานของท้อฟคือ การ์ดวันเกิดที่พี่อ๋องวาดให้นะ กระซิกๆ...ดำปี๋หลีเหมือนหัวใจท้อฟเลย
ท้อฟฟี่
อยู่ตรงนี้ เป็นกำลังใจให้คุณเสมอนะ
ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ต้องการ
ผมว่าที่เราโดนน่ะยังไม่หนักเท่าไรแค่ควันรมๆ ต่างกับคนที่เขาบ้านไฟไหม้เยอะเลยนะเพ่ อันนั้นต้องมาควักทุนที่เคยสะสมไว้มาซื้อของใหม่
แต่เพลิงไหม้ครั้งนี้ทำให้ผมนึกถึงนกฟินิกซ์ มันตายในกองไฟเพื่อเกิดใหม่งดงามกว่าเก่า
ของบางอย่างเราเองก็เก็บจนเก่าไม่กล้าทิ้ง ก็ได้เพลิงครามนี้นี่แหละมาช่วยตัดสินใจให้
สุดท้ายมันทำให้ผมใตระหนักว่าบางที่เรามัวกังวลอยู่กับการไม่กล้าเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง แต่ที่สุดแล้วชีวิตมันมีทางไปเสมอ จริงๆนะ
อัพบล็อกได้แล้ว
ความจริงแท้ของชีวิตมีข้อต่อมาไหม?
Post a Comment